Jaarverslag 2021

Jaar 2021 was het tweede jaar in de corona-crisis. Tot onze trots hebben onze (vrijwillig) coördinatoren en vrijwilligers maar liefst 159 cliënten in onze regio bijgestaan. 108 mensen konden mede hierdoor thuis sterven en 51 mensen hebben in de verpleeghuizen en ziekenhuizen een vrijwilliger gehad die er voor hen was. In het jaarverslag leest u wat het werk van de vrijwilligers inhoudt en hoe zij door de coördinatoren ondersteund worden. Hoe we verbinding maken met samenwerkingspartners in de regio, andere VPTZ-regio’s in het land en met de landelijke organisatie VPTZ Nederland. Leest u hier het jaarverslag.

Zo stil en toch zo samen

Nieuwsbrief # 1:

“Zo stil en toch zo samen…”
Als ervaren vrijwilliger bij VPTZ West-Brabant & Tholen heb ik cliënten meegemaakt van allerlei pluimage en met allerlei ziekten. Ook de spierziekte die ALS genoemd wordt. Elke maandagmiddag bezocht ik mijn cliënte tussen 13:00 en 15:00 uur, drie maanden lang. Het einde kwam sneller dan verwacht.

Ze was nog geen zestig, ze was heel intelligent en bij de tijd. Ze realiseerde zich dat het tempo van achteruitgang hard ging. Alles wat nog mogelijk was wilde ze benutten. Omdat ze digitaal vaardig was had ze naast haar rol-ligstoel verschillende computerschermen laten installeren. De digitale techniek kon haar helpen met communiceren en met het opzoeken van muziek waarvan ze hield. Gewoon spreken ging niet meer, of heel moeizaam.

Zo hadden we dus gesprekken…., ik praatte en vroeg soms wat, zij antwoordde via het computerscherm, of knikte slechts. Of zij stelde zelf een vraag via het computerscherm en ik antwoordde. Een van de basisvaardigheden van VPTZ-vrijwilligers is kunnen afstemmen, stil zijn en luisteren, aanbieden wat in de gegeven situatie nodig is. Dat was bij mijn cliënte nog veel belangrijker, omdat vrijuit spreken niet meer mogelijk was. Maar we deden ons uiterste best, zo saampjes, luisterend naar mooie klanken of kijkende naar een rockconcert. Dan waren we beiden stil en toch samen. Genietend.

Op de laatste maandag kwam de vraag of ik nog een verzoekje had. Mijn muzieksmaak is heel breed, dus ik antwoordde dat zowel klassieke muziek als moderne muziek mij konden bekoren. Uiteindelijk stelde ik ‘Hotel California’ van The Eagles voor. Ze knikte en in haar ogen zag ik dat zij dat ook schitterend vond. Zo gezegd, zo gedaan. Aan het eind van dat nummer met fantastisch gitaarspel huilde zij zacht. Ook ik kon mijn emoties niet meer de baas en huilde zachtjes met haar mee.

Jaarverslag 2020

Wat was 2020 een onwerkelijk jaar, voor VPTZ West-Brabant & Tholen en voor iedereen.

Corona en de RIVM-maatregelen houden ons nog steeds bezig, met als gevolg dat er fysiek niet zoveel gebeurt.
Café Doodgewoon West-Brabant en de vrijwilligersbijeenkomsten zijn stopgezet gedurende de pandemie.

Ondanks dat hebben we onze organisatie in 2020 aan de gang kunnen houden.
Onze gemotiveerde vrijwilligers en coördinatoren hebben bij 129 cliënten inzetten verzorgd.
Dat is uitzonderlijk en daardoor zijn we erin geslaagd om de mensen in hun laatste levensfase niet alleen te laten zijn en “Er te zijn”.
Wij zijn daar enorm trots op.

Wij wensen jullie veel leesplezier, het Jaarverslag 2020 is hier te lezen.

Vrijwilligers zijn goud waard

Vroeg of laat krijgt iedereen met de dood te maken. Iedereen weet hoe kwetsbaar je dan bent, en hoe belangrijk het is dat er dan iemand voor je is. De 60 vrijwilligers van Vrijwillige Palliatieve Terminale Zorg West-Brabant & Tholen (VPTZ West-Brabant & Tholen) zijn er voor hen met aandacht, tijd en ondersteuning. Ontzorgen is hun missie.

Onze vrijwilligers zijn er niet voor de medische of verpleegkundige handelingen, maar doen vaak dezelfde dingen als de partners en familieleden. Door er op die manier voor mensen te zijn krijgen mantelzorgers de gelegenheid om even tijd voor zichzelf te nemen, zodat ze hun zware taak kunnen blijven doen. Dat er zijn voor mensen, dat is de belangrijkste rol van onze vrijwilligers.

Samen kunnen mantelzorgers, vrijwilligers en de beroepskrachten het verschil maken. Vrijwilligers zijn het cement van de samenleving, met goede vrijwilligers heb je echt goud in handen. Zeker in de stervenszorg zijn ze zo belangrijk. Het gaat om die oprechte aandacht, tijd en ondersteuning die ze kunnen bieden, zodat de stervende zich niet alleen voelt en de mantelzorger de zorg kan volhouden.

Ook in corona-tijd zijn onze vrijwilligers actief. Alle overheidsrichtlijnen worden in acht genomen.

Direct hulp aanvragen of meer weten?

Telefoon 06 514 980 69 – bel direct of schrijf een email naar info@vptz-westbrabanttholen.nl

WIJ ZIJN 24 UUR PER DAG EN 7 DAGEN IN DE WEEK BEREIKBAAR

 

Jaarverslag 2019

Met veel genoegen bieden wij u hierbij het jaarverslag 2019 van de Stichting Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg West-Brabant & Tholen aan.

Ook in het afgelopen jaar hebben onze vrijwilligers zich ervoor ingezet onze missie, kort samengevat: ‘Er zijn’ voor cliënten en mantelzorgers, te verwezenlijken. Dat gebeurde zowel bij de mensen thuis als in zorginstellingen, waar wij vaak waken.

Klik hier om dit verslag in te zien.

De vrijwilligers en het bestuur van VPTZ West-Brabant & Tholen wensen u veel leesplezier.

 

Ontzorgen in corona-tijd

De dienstverlening van VPTZ West-Brabant & Tholen blijft beschikbaar, ondanks de corona-crisis.

Bij inzetten worden de richtlijnen van het RIVM gevolgd. Voor vrijwilligers in de zorg gelden in principe dezelfde maatregelen als voor de beroepszorg. Per aanvraag wordt in nauw overleg met de cliënt en naasten gekeken wat de mogelijkheden zijn.

Ook intramuraal kunnen we inzetten, in ziekenhuizen, in verpleeg- en verzorgingscentra.

VPTZ-vrijwilligers waken maximaal 3 nachten in de stervensfase.

Juist in deze tijd kan extra tijd, aandacht en ondersteuning door vrijwilligers een belangrijk verschil maken.

 

 

 

 

Amerikaanse Picknick

Op een regenachtige dag in mei kwamen meer dan 30 vrijwilligers af op de Amerikaanse picknick in het Brabantse Klein-Zundert. Deze prachtige locatie is bomentuin ‘Tuinvreugd’ van onze VPTZ-vrijwilliger Jan, die samen met zijn vrouw Diny een weiland heeft omgetoverd tot een waar bomenparadijs.

      

Zij hebben alle bomen hier zelf opgekweekt. Dat maakt de 2,5 hectare grote tuin voor de eigenaren en bezoekers extra bijzonder. Jan en Diny zijn er dagelijks mee bezig. Dat loyale en betrouwbare van Jan komt natuurlijk door zijn Keltische bomenhoroscoop. ‘Ik ben een spar, geheimzinnig en gesloten. Ik ben betrouwbaar en een goede partner. Dat klopt best wel, vraag maar aan Diny’, zegt Jan daar lachend over.

 

Jan is sinds 2014 ook vrijwilliger bij de stichting Vrijwilligers Palliatieve Terminale  Zorg West-Brabant & Tholen, en dit is het tweede jaar waarin hij zijn arboretum beschikbaar stelt voor de Amerikaanse picknick van deze organisatie. Wat het weer betreft hebben we geen geluk. De natuur is blij met de hoognodige regen, maar wij opteren een volgende keer voor een zonnige dag. Dan kan Jan ons nog meer vertellen over alle wetenswaardigheden van zijn tuin. Hij raakt niet uitgepraat, en wij niet uitgeluisterd!

 

De meegebrachte heerlijkheden smaken geweldig en de sfeer is, zoals altijd, bijzonder gezellig.

 

Tekst: Louise Smit

Foto’s: Ria Roggeband & Louise Smit

Nieuwe vrijwilligers

Op woensdag 23 januari 2019 werd in Etten-Leur een nieuwe enthousiaste groep VPTZ-vrijwilligers verwelkomd.

VPTZ-vrijwilligers zijn er om mensen in hun laatste levensfase en hun naasten te ondersteunen. Het verzorgen van een geliefde in die periode is zwaar, ook al is er hulp van de huisarts en thuiszorg. Als het levenseinde nadert, wordt de zorg over het algemeen intenser en intensiever.

Alle VPTZ vrijwilligers worden getraind en worden voortdurend bijgeschoold.

De meeste vrijwilligers hebben een zorgachtergrond of zijn ervaringsdeskundigen. Ze hebben zelf een dierbare verloren en weten daardoor hoe dat voelt, maar hebben ook geleerd om dat eigen verlies in een context te plaatsen.

Vrijwilligers verrichten geen medische, verpleegkundige handelingen of zware huishoudelijke taken, maar vullen datgene aan wat familieleden en vrienden zelf doen. Zoals hulp bij persoonlijke verzorging, voorlezen of waken. Zo krijgen de naasten de gelegenheid even rust te nemen, een boodschap te doen of ’s nachts rustig te slapen.

Palliatieve zorg en de multidisciplinaire samenwerking

Dit keer wilde café Doodgewoon eens aandacht besteden aan multidisciplinaire samenwerking. Palliatieve zorg geef je namelijk nooit alleen!

En dus stonden er vanavond 4 verschillende professionals voor ons klaar.

In vier korte sessies maakten we kennis met: huisarts Annique Loukes, regiocoördinator Ellen van der Weijde van VPTZ West-Brabant & Tholen, fysiotherapeut Danielle van Terheijden en ergotherapeut Saskia van Bezooijen en Transmuraal Palliatief Verpleegkundige (TPV) Esther Mulders.

Ieder belichtte vanuit hun professie wat zij kunnen bieden in de palliatieve fase en zouden kunnen betekenen voor de cliënt en hun naasten.

Het was een boeiende avond!

Wat bleef er na deze avond hangen?

  • Wat is er gelukkig al veel geregeld omtrent de palliatieve zorg en stervensbegeleiding.
  • Wat kan er veel!
  • Wat is er toch nog veel onwetendheid in met name de medische hoek.
  • Wat zou het fijn zijn als de communicatie tussen alle betrokkenen nog zou verbeteren.
  • Dat het goed zou zijn dat er in het elektronisch patiënten dossier een stukje ‘wilsverklaring’ zou kunnen komen.
  • Dat je eigenlijk maar één telefoonnummer moet onthouden om heel veel in gang te zetten. Dat is 06 43 23 71 50 van het Netwerk Palliatieve Zorg.

Aan het einde van de avond wisten we beter wat er allemaal mogelijk is in de palliatieve fase.
En zoals altijd was er na afloop ruimte en tijd voor een drankje en een hapje en veel gezelligheid

 

Tekst: Aad Joosten, VPTZ West-Brabant & Tholen

Sander de Hosson bij Café Doodgewoon

Ja, “Er zijn”, het motto van de VPTZ. En Sander de Hosson was er!

Wat een boeiende, inspirerende en ‘hart onder de riem stekende’ avond. We gingen naar huis met het blije gevoel dat er ook in de medische wereld steeds meer aandacht komt voor de palliatieve fase in een mensenleven en ook nog met een cadeautje: een Praktische Palliatieve Box (PPBox) voor alle aanwezigen. Met dank aan Mandalie Bulten en Willeke de Pagter, twee verpleegkundigen in een hospice, die deze box hebben ontwikkeld en Roparun Nederland, die de sponsor is van de gulle gift.

De zeer druk bezochte  avond  van Café Doodgewoon West-Brabant werd geopend door Leanne Otto, coördinator van het Netwerk Palliatieve Zorg.

De Praktische Palliatieve Box is ontstaan door een jarenlange ervaring in het zorgen voor mensen in de laatste fase van hun leven en een soort tegenhanger van het kraampakket. Na een korte uitleg hierover was het woord en beeld aan Sander de Hosson.

Zijn intro-filmpje kwam direct tot de kern van de palliatieve zorg: Leef je in in de ander, ga eens in diens schoenen staan, oordeel niet. Sander zou dat later empathie noemen.

Door middel van vertellingen uit zijn boek ‘Slotcouplet’, zijn persoonlijke ervaringen  en geraaktheid, nam hij ons mee naar de wereld, die de meeste van de aanwezigen overigens goed kennen; de palliatieve zorg.

Een paar van zijn belangrijkste boodschappen:

  • Palliatieve zorg vraagt meer aandacht. We mogen/moeten als professionals en vrijwilligers misschien wat meer van ons laten horen.
  • Met name de existentiële zorg (Sander’s invulling voor spirituele zorg) moet uitgebreid worden en vergoed.
  • Alle medisch specialisten zouden palliatieve zorg in hun pakket moeten hebben. Intervisie is erg belangrijk.
  • Die bureaucratie, daar moeten we echt vanaf!

 

Soms klonk er een voorzichtig applaus en menigeen werd geroerd door de aangrijpende verhalen die Sander voorlas of uit zijn hoofd vertelde.

Bij de opening van zijn verhaal liet Sander ons een quote zien van de Franse Ambroise Pare (1510-1590)! “Geneeskunde is soms genezen,  vaak verlichten, maar altijd troost “.

Zijn laatste dia maakte het verhaal mooi rond. In de palliatieve zorg gaat het vooral om ‘Presentie’,

‘Er zijn’.

En dat was hij. Wat een mooie avond! Traditiegetrouw konden er nog wat vragen worden gesteld en was er een drankje, zodat ieder nog even kon nagenieten en napraten.

 

Tekst: Aad Joosten